"Ik ben Mira Verhoeve en in afgelopen periode werkte ik voor het eerst voor Zuidzone." Met deze zin heb ik mijn periode in Geleen-Zuid tijdens de openhuisavond van 21 augustus afgesloten. Samen met een gezellige, grote groep wijkbewoners speelden we rond een kampvuur een soort 'ik-ga-op-vakantie-en-ik-neem-mee...' spel. 

De weken daarvoor heb ik met veel plezier de wijk langzaam leren kennen en uiteindelijk samen met wijkmakers een wijkkostuum gemaakt. Met ongelofelijk veel openhartigheid en vertrouwen ben ik ontvangen en meegenomen in het dagelijkse zomerleven van de wijk. Een plek gevuld met metalen steigers, dreunende hamerslagen, neon-gele bouwvakkersvesten, Maximus polo’s, Vidar truien en een zengende hitte.

Op mijn eerste dag heb ik in het portaal van de Wagenaarflat een plastic zak vol weggegooide, anonieme kleding gevonden. Zo begon een verzameltocht langs verhalen die schuilgaan achter deze wijk in transformatie: langs de handwerkclub, waar Mama Gertie alle losse eindjes aan elkaar haakt en Will soms plots scherp uit de hoek komt terwijl hij over zijn muziekdoosje gebogen zit. Langs Colins militaire uniformen en oneindige geschiedenis feitjes. Langs Vienna's oude tienerkleding. Langs Nadia's gemismatchte sokken. Langs Henks gedichten en verhalen over vergane tijden van tassen en lammy jassen. Langs Marceline's soep en kleurrijke extravagantie. Langs Navay’s liefde voor natuurlijke materialen, sigaren en leren hoeden. En als laatste langs de shop4nop.

Al die verhalen hebben we gebruikt om samen de eindjes aan elkaar te knopen. Zo hebben we van iets ouds iets nieuws gemaakt: de eerste versie van een wijkkostuum uitgerold. Dit is een kostuum waarmee je meerdere mensen kunt zijn. Aparte verhalen zijn verweven tot een groter, samenhangend, afkledend geheel. Een kostuum van een wijk die je mooi maakt, warm houdt en soms een licht briesje doorlaat.