50 jaar geleden, in november 1975, ontplofte bij DSM een naftakraker. Een gebeurtenis die een schaduw over de Westelijke Mijnstreek wierp.

Ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis brengt de originele cast van de voorstelling uit 2015 het script van Laagland-huisschrijver Benny Lindelauf nog één weekend tot leven. Een verhaal, deels in het dialect, waarin de veerkracht van kinderen centraal staat en die de getroffen gemeenschap dichter bij hun innerlijke ‘Zujerleech’ bracht. Want net als de duizenden lichtjes van DSM, dooft dat licht nooit. In 2015 gaf De Limburger de voorstelling 4 sterren: "Een toneelparel van Limburgse bodem".

In 2015 schreef Benny Lindelauf een theatertekst in het dialect naar aanleiding van de 40-jarige herdenking van de DSM-ramp. Hij baseerde zijn tekst op gesprekken met overlevenden. Kiki van Aubel, Niels Lemmens en Lennart Monaster vertolken de Limburgse arbeiderskinderen Möp, Waus en Emilio, Roos Hoogland kruipt in de huid van Silvia, de dochter van de Hollandse directeur. Al hun vaders werken bij DSM, ‘de lichtfabriek die nooit stopt’.

Ondanks hun verschillen vinden de kinderen een manier om met elkaar om te gaan en fantasievol te dealen met de onzekere wereld om hen heen. Ze hebben een humorvolle kijk op de buurt, het leven van alledag en de toekomst. Samen delen ze spannende verhalen zoals alleen kinderen dat kunnen. Hun wereld verandert voorgoed wanneer ze ongewild in een grote mensengebeurtenis terecht komen. Zo’n gebeurtenis die vaders wegneemt, een gemeenschap ontwricht en vriendschappen kapot kan maken. Na afloop is er ruimte om met elkaar en met de makers na te praten.